Σκόρπιες σκέψεις και συναισθήματα ενός ανήσυχου μυαλού..

Ξερω πως η ζωη ειναι ανασα, ανασα ελευθεριας,..προσπαθω να το νιωσω αυτο..μου λειπει τοσο πολυ...ποσο θα ηθελα να ειχα μια ανασα ελευθεριας!!!
φευγω…..για να χωθω στην ψυχη μου…δεν εχω τη δυναμη πια…οσο και να προσπαθησα ματαια ηταν και ειναι ολα. παιδι ημουν τοτε οπως παιδι ειμαι ακομα..(με την εννοια πως δεν ξερω να αντιμετωπισω την κατασταση γιατι δεν ξερω, ισως θα επρεπε να μαθω, μα οσο και να προσπαθησα δεν τα καταφερα..) και δεν τα αντεχω ολα αυτα.. οι μεγαλοι παντα αντεχουν πιο πολλα και δεν πονανε τοσο... κανεις τουλαχιστον δεν το δειχνει. δεν ειμαι παραξενη, μιζερη, ουτε διαφορετικη απο εσενα που θα με διαβασεις... εξασθενισμενη ειμαι, μα κουραζομαι καθε τοσο που πρεπει να το κρυβω… γιατι βαρεθηκα πλεον να προσπαθω και να νομιζω πως ολα θα πανε καλα… δεν μπορω παντα να χαμογελω και μετα τα αστερια να μαζευουν τον πονο μου. όχι, δεν αντεχω αλλο. φευγω για να χωθω στην ψυχη μου....

φευγω γιατι πονος και χαρα δεν συμβαδιζουν και δεν τα θελω ετσι στον κοσμο μου εγω... δε ζητω ουσια πια… φευγω κι ας μην με αγγιζει τιποτα… κι ας ποναω ακομη… κι ας μη με γεμιζει τιποτε…εκει ομως θα βρω την νυχτα που θελω να ηρεμησω απο ολα που προσπαθουν να μου στερησουν την ζωη μου, ετσι οπως την ονειρευτηκα… αν τα καταφερω… αν αντεξω το δρομο…. γιατι κι αυτος δυσκολος μου μοιαζει. "ειμαι αδυναμη." μην με πολεμας επιτελους ρε ζωη... δεν αντεχω αλλο… φευγω.....

δεν ξερεις ποσο αδεια νιωθω. δε ζηταω πλεον ν' ανοιξουν οι ουρανοι….. μονη τρεχω στο λαβυρινθο… μονη στα στενα του λαβυρινθου μου. μονη τον αφησα να χτιστει μα πιστεψε με δεν ηταν επιλογη μου... άφησα να μπουνε τερατα μεσα… μια ολακερη ανασα ελπιδας αν υπαρχει θα ειναι ωραια... δεν υπαρχει ομως. έτσι κι αλλιως δεν μπορω να κοιταξω τη ζωη καταματα, φοβαμαι… δεν με νοιαζει πια. αυριο φευγω να χωθω στην ψυχη μου που μονο αυτη εμεινε αλωβητη απο ολα..

ξερεις γιατι φευγω? ξερεις γιατι οι νεραιδες εχουν φτερα? για να πετουν μακρια. ελευθερες. όποτε θελησουν. χωρις να σου πουν γιατι φευγουν. όσοι δεν εχουν φτερα περπατουν αργα. πρεπει να δικαιολογουν καθε τους κινηση, καθε τους βημα. γιατι σκονταψες? γιατι ζαλιστηκες? κουραστηκα... δεν αντεχω αλλο... εκει που παω να πιστεψω πως ολα θα πανε καλα γιατι υπαρχει μια ελπιδα στο βαθος που θα με κανει καλυτερα, αμεσως μετα μου λενε τα αποτελεσματα… οι νεραιδες μπορουν και να δακρυσουν ξερεις. να ξεσπασουν οταν το θελησουν. οι θνητοι διχως φτερα τα πετουν ολα σε μια αδιαφορη γωνια της ψυχης μαζευοντας τον πονο κομματι κομματι και τον πετουν ς' ενα κομματι χαρτι. και γιατι παλι εκει? και γιατι δεν μπορουν να μιλησουν?

φευγω γιατι χανεται ο κοσμος μου. όλα τα ονειρα που εχτισα. κεινα που νομιζα πως θα γινουν πραγματικοτητα.. κεινα που ονειρευομαι χρονια …σημερα γκρεμιζονται μοναχα με μια ανασα. με μια κουβεντα απ' αυτους που ειχα ελπιδες να μου δωσουν….ίσως το αυριο να ειναι αλλιωτικο. δεν εχω αλλο κουραγιο….

ο χρονος εξαφανιζεται, η στιγμη στροβιλιζεται, γινεται αιωνιοτητα ...μονη εχω να παλεψω ενα μεγαλο σκοτεινο δρομο μερα-νυχτα και να παραμιλω στο χαρτι. ...

υγ1: " κι εμεινα εκει πεσμενος αγγελος σε μιαν ασφαλτο απο σκληρο τσιμεντο . ο ηλιος εκαιγε το προσωπο μου και τα τσακισμενα μου φτερα ανημπορα να υψωθουν και παλι , αφησαν σημαδια ΄πανω στην λασπη που δημιουργησαν τα πρωτοβροχια ενω οι δεικτες του ρολογιου ετρεχαν πατοντας γκαζι και προσπερνωντας τις αναμνησεις μου που εστεκαν στο απεναντι πεζοδρομιο να με κοιταζουν ουρλιαζοντας πως ειναι ακομη εδω ... πως , παντα , εδω θα ειναι ...

ΑΝΑΣΑ ΖΩΗΣ

Αφού δεν ξέρω πόσες ανάσες μου μένουν αν και ξέρω πως το σύμπαν μου χρωστάει ακόμα,

θα πάω να ζήσω κάπου, όπου θα ακούω μόνο την ανάσα μου,

εκεί που η κάθε ανάσα βιώνεται ως θαύμα..καληνύχτα, πρέπει να πάω για ύπνο.. αύριο πρέπει να είμαι ξεκούραστη και να φανώ δυνατή για μία ακόμη φορά!!

ΕΥΧΟΜΑΙ..

...Καλό καλοκαίρι σε όλους σας!!

ανεβάστε την ένταση και απολαύστε το!!

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ!!

....μαμα μου,

ειδα το φως μεσα απο τα δικα σου λαμπερα ματια οταν με πρωτο ειδες...

γνωρισα την στοργη, στην αγκαλια σου.

πηρα την πρωτη τροφη απο το σωμα σου η οποια ηταν η πιο ισχυρη τροφη που μπορουσες να μου δωσεις ..

ένοιωσα το τρυφερο χαδι των χεριων σου!

με κρατησες σφιχτα για να νιωσω σιγουρια ετσι ωστε να μπορεσω να κανω τα πρωτα μου βηματα.

πως να σε ευχαριστησω μαμα μου?

δεν θελω τα πραγματα να πηγαινουν ασχημα, θελω να σε βγαλω ασπροπροσωπη, θα τα καταφερω αραγε?? αν οχι, σου ζητω συγνωμη μαμα μου!!
εσυ φυσικα εισαι ικανοποιημενη απο εμενα..

παντα μου ελεγες λογια τρυφερα.. με εκανες να νιωθω πως ζουσα σε ενα κοσμο φανταστικο, οπου υπαρχουν μονο νεραιδες...

κρυβομουν πανω σου οταν φοβομουν, κατι τετοιο που κανω καθε φορα που θα μεινουμε στο νοσοκομειο και θα υποβληθω ειτε σε εγχειρηση, ειτε σε μια δυσκολη εξεταση, ειτε θα μεινω μεσα γιατι δεν ειμαι καλα..

μου εδωσες τα σωστα πολεμοφοδια για να μπορω να σταθω στα ποδια μου!!

μου κραταγες το χερι οταν εγραφα τα πρωτα μου γραμματα.. αν και δεν δυσκολευτικες πολυ να με μαθεις, οπως μου ειπες..

έκλαιγες κι εσυ μαζι μου οταν πονουσα, το ιδιο κανεις και τωρα που ειναι δυσκολα τα πραγματα!!

έπαιζες μαζι μου τις αδειες ωρες μου…

πως να σ' ευχαριστησω μαμά μου?

στο προσκεφαλι μου ξαγρυπνουσες οταν αρρωσταινα, οπως κανεις και τωρα..μου λες παντα λεξεις εμπλουτισμενες με βιταμινες.. για να με κανεις να αισθανθω καλυτερα..

φαρμακο ηταν/ειναι τα δακρυα σου, δεν μπορω ομως να σε βλεπω να δακρυζεις, ποναω περισσοτερο!!

λιονταρι γινοσουνα/γινεσαι οταν με αδικουσαν…και οταν καποιος προσπαθει να με εκμεταλευτει..

πως να ς' ευχαριστησω μαμα μου?

μαζι μου αγωνιας για τον καθε δυσκολο αγωνα που καλουμε να δωσω.. μαζι για μια ακομη κερδισμενη μαχη, εστω και αν αυτη η μαχη ειναι μικρη και προσωρινη..

φωτιστηκε απο χαρα το προσωπο σου οταν πηρα το πτυχιο μου…οταν πηρα το βραβειο μου.. που μεσα σε ολα τα καταφερα για αλλη μια φορα!!

σε ευχαριστω μαμα μου για ολα!!

"ΜΙΑ ΖΩΗ, ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ"

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΕΣ ΟΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΠΙΑΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ.. ΝΑ ΜΙΣΟΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΣΜΟΥΣ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟΥΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ .. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝ ΟΠΟΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΥΛΑΝΕ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!!!

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ...
ΠΟΥ ΑΠΛΑ...
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ...
ΝΑ ΜΕ ΧΩΡΕΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ...

ΜΕ ΟΤΙ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ, ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ...

ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΣΦΙΧΤΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ...

ΝΑ ΜΕ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΤΥΛΙΞΕΙ...
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ (ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ)... ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ...

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΝΕ ΠΟΛΥ...
ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΟΛΑΚΕΡΗ... ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΖΩ ΤΩΡΑ..
ΞΕΡΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ!!

ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΜΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ, ΔΕ ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΧΟΥΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ..
ΠΑΝΕ Σ΄ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ, ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΑ ΚΛΕΨΕΙΣ!

ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΧΡΩΜΑΤΑ,
ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΚΙ ΑΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΑΠΙΑΣΤΑ.....
ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΘΑΒΟΥΜΕ, ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!
ΓΙΑΤΙ, ΜΕ ΛΙΓΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ,
ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΝ ΚΑΡΔΙΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ!!

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΧΩ ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΜΟΝΙΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΛΠΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ ΠΡΟΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!!!
ΠΟΛΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ.....

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ, ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΣΥΝΕΧΩΣ....ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΒΑΖΟΥΝ ΦΤΕΡΑ.... ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ!
ΠΟΣΟΙ ΘΑ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ,
ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ..

"ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ, ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ"..........!!



ΥΓ: ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ: ΑΝΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ?? ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΓΩ!! ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!

ΖΩ!

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΡΕΝΟ.. ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ...ΦΕΡΝΕΙ ΚΟΣΜΟ...ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΟΣΜΟ...ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...ΦΕΡΝΕΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ...

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑ, ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΑΛΛΑ Η ΨΥΧΗ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ. ΌΡΘΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΑΛΕΥΩ… ΘΑ ΑΝΑΣΑΙΝΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΆΛΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ.. ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ..

Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΣΤΙΚΤΟ, ΤΟ ΝΑ ΖΩ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΕ ΤΟΣΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΧΩΡΙΣ ΓΕΡΟ ΣΩΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΖΩΤΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΓΕΡΗ ΨΥΧΗ, ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΜΙΛΩ ΤΩΡΑ, ΜΕ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΗΝΕΙ ΟΡΘΙΑ ΣΕ ΘΕΣΗ ΜΑΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΤΗ ΜΟΥ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ "ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ"!!

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΠΑΝΤΑ.. ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ...ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΕΠΙΒΙΩΣΗ, ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΑ, ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΟΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.. ΠΟΙΟΤΗΤΑ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ?? ΌΛΑ ΜΑΖΙ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΑ.. ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.. ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ..

ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΡΑΓΙΣΕΙ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΦΘΕΙΡΕΙ ΑΛΛΑ Η ΔΥΝΑΤΗ ΜΟΥ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΨΥΧΙΚΑ ΗΡΕΜΗ..

ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΡΙΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΓΚΡΙΝΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΟΡΓΗ, ΧΩΡΙΣ.. ΧΩΡΙΣ.. ΧΩΡΙΣ.. ΝΑ ΧΩΡΑΕΙ ΜΕΣΑ ΧΩΡΙΣ!!
ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ, ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ!!

ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.. ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΙΝΩ!!!

ΠΑΛΙ ΜΕ ΝΙΚΗΣΕΣ ΑΠΟΨΕ ΡΕ ΖΩΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑ ΚΑΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΗΔΗ: "Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.." ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!

ΥΓ : ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΠΩ: "ΖΩΗ ΣΕ ΝΙΚΗΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ..."?? ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΤΕ!!!

ΛΥΓΙΖΩ…

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΩΣ ΛΥΓΙΣΑ ΠΛΕΟΝ…
ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΖΩΗ… ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ…
ΜΑΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΩ..
ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ…
ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ…
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΜΩΣ ΡΟΛΟ ΟΥΤΕ ΕΙΜΑΙ ΘΕΑΤΗΣ …
ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ…
ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ…
ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ…
ΙΣΩΣ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΩ…ΙΣΩΣ..

ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ…ΚΙ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΛΑΙ ΣΟΥ, Η ΕΣΤΩ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ, ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΗ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΝΟΕΡΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΣ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ, ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ... ΒΕΒΑΙΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΚΕΙΜΕΝΑ….

ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ.... ΤΟΛΜΗΡΗ... ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΗ ΜΑΧΗ...

ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ... ΟΤΙ Η ΜΑΧΗ ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΑΝΙΣΗ...

ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΠΛΟ, Η ΔΥΝΑΤΗ ΜΟΥ ΠΙΣΤΗ ...

ΌΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ... ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟΣΗ ΙΣΧΥ... ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΓΙΓΑΝΤΕΣ,ΤΕΡΑΤΑ... ΚΑΙ ΥΠΟΥΛΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ...

ΠΟΛΕΜΗΣΑ... ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ….
ΑΝΤΕΧΩ ΠΟΛΛΑ…ΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΑΠΑΘΕΙΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ..ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΦΛΥΑΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ…ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΜΟΝΟ ΜΠΛΑ…ΜΠΛΑ…ΜΠΛΑ…ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ, ΤΑ ΦΤΩΧΑ ΜΟΥ ΟΠΛΑ..

..ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΠΩΣ 'ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ, ΕΣΥ ΔΕ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ..

ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ.. ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ?

**ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΘΕΛΩ...ΜΑΛΛΟΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ..ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ..**

**ΜΟΥ ΛΕΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΗ...**

**ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΥΤΗ, ΔΕ ΜΕ ΒΟΗΘΑΣ..**

**ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ..ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΟΛΕΜΑ...ΠΟΝΑΩ ΟΜΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΥΓΙΖΕΙΣ..(ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΣ)**

ΆΡΑΓΕ Η ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ... ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ, ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΞΑΝΑ;;;; ΕΛΠΙΖΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.. ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΣΩ..

ΞΕΡΩ ΠΩΣ Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ. Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΑΨΟΓΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ. ΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΕΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ, ΚΛΑΙΕΙ, ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ... Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΓΝΩΣΤΟΣ... ΜΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΛΑΜΠΕΡΟΣ! Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ!

... ΔΕ ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΝΑ ΖΩ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΙΣΗ…

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ, ΠΑΛΕΥΑ ΓΙΑ ΟΣΑ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΚΑΤΩ…. ΌΜΩΣ ΦΑΝΗΚΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΕΡΑΣ…

ΈΝΑΣ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΩΣΙΒΙΟ….

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΠΙΑ....ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ....ΛΙΓΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ..ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ....ΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΦΩΤΕΙΝΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ...

ΚΙ ΑΝ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ…

ΚΙ ΑΝ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΣΩ, ΔΕΝ ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΗΚΑ….

ΌΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΩ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΛΥΓΙΖΩ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΝΑΩ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. ΜΕ ΦΥΛΑΝΕ. ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ. ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ, ΤΩΡΑ ΔΕ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑ ΟΥΤΕ ΕΓΩ. ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΔΙΔΑΞΑΝ. ΑΥΤΟΙ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΝ: «ΞΥΠΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΧΑΜΕΝΑ…» ΣΚΥΒΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ, ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ ΜΑ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΩΜΕ ΚΑΙ ΣΚΑΩ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ…. ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ…ΣΚΟΥΠΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ: "ΌΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ."

ΕΛΠΙΖΩ ΠΩΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ… ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΩ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ…

ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ..

"ΕΛΠΙΖΩ Ή...ΕΠΙΘΥΜΩ…."

ΠΟΣΟ ΠΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ Ν’ΑΝΤΕΞΕΙ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ; ΠΟΣΑ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ;

ΚΑΙ ΟΜΩΣ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΑΥΤΗ, ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΗΓΑΖΕΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ… ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΕΣΜΕΝΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ…ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΣΕ «ΑΥΤΟΝ» ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΑΥΤΗ…ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ….ΔΙΟΤΙ ΔΙΧΩΣ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ….ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΟΥΜΕ….

ΠΡΟΣΤΟΠΑΡΩΝ ΠΑΛΕΥΩ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΚΟΜΗ.. ΛΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΗ… ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ, ΚΟΦΤΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΛΩΣ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ. ΜΙΚΡΕΣ ΚΟΦΤΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΠΑΛΕΥΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΡΑ ΖΩΗΣ…ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΡΕΙΠΙΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΑΥΡΟ ΧΡΩΜΑΤΙΖΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ... ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΣΧΗΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ… ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΜΟΥ ΕΦΤΑΣΑΝ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ…ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ…ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΑΡΚΕΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΙΝΩ ΤΟ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ …. ΕΞΑΛΛΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ…ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ ΑΝΤΕΞΕΣ… ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ… Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ…. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ…ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ…. ΚΑΙ ΑΣ ΞΕΡΩ ΠΩΣ Η «ΣΙΩΠΗ» ΤΟΥΣ (ΓΙΑΤΡΟΥΣ)…Ή ΤΟ «ΔΕΝ ΞΕΡΩ»… ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ…

ΖΩ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΩ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ…ΖΩ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΤΕΡΑΣΤΟΣ… ΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ… ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΟΛΟΕΝΑ ΜΕ ΤΥΛΙΓΕΙ… ΑΛΛΑ ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ…. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΦΥΣΗΞΕΙ ΟΥΡΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ…. ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ… ΚΑΝΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ… ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΟΥ… ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΝΙΚΩ ΚΑΘΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ.. ΚΑΙ ΑΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ… ΠΑΛΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΩ…(ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΩ).. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΕΡΑΣ.. ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΑΝΕΤΟΙΜΗ, ΑΔΥΝΑΜΗ, ΕΥΑΛΩΤΗ…. ΔΙΧΩΣ ΟΠΛΑ…. ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΟΠΛΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ (Ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΈΤΣΙ ΝΟΜΙΖΩ Ή ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΔΥΝΑΤΗ… ΔΕΝ ΞΕΡΩ..) ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ….ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΖΩΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!.... ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΡΕΙΣ ΛΕΞΟΥΛΕΣ ΜΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ!!!! ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ!!!

ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑ…ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΗΡΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΣΤΟ "SOCIAL AND BEHAVIORAL SCIENCES WITH A MAJOR IN PSYCHOLOGY"… ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΤΥΧΙΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.., ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ…ΜΠΟΡΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΝΑ ΜΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ…ΤΩΡΑ ΨΑΧΝΩ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΔΕΧΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΔΗ ΒΡΗΚΑ ΚΑΤΙ.. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΠΟΥΔΑΖΩ ΓΙΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ, ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΠΑΩ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ… ΑΝ ΟΜΩΣ ΜΕ ΔΕΧΘΕΙ ΕΔΩ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ..

ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟ HEALTH PSYCHOLOGY ΚΑΙ ΤΟ CLINICAL PSYCHOLOGY ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ.. ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟ COGNITIVE PSYCHOLOGY ΚΑΙ ΤΟ CHILD PSYCHOLOGY ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ… ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΕΝΕΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ. ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟΝ (ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ) ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΜΕ 4 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ…

ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΠΟΤΕ… ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΒΕΒΒΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΟΠΩΣ ΞΑΝΑ ΕΙΠΑ…. ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ!!!!

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΤΕ: ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΑΡΓΟΥΝ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΔΗ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΜΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ… ΛΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ??

ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΤΑ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΥΛΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΧΑΜΟΓΕΛΟΝΤΑΣ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΦΩΛΙΑ…..ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΧΡΩΜΑ ΗΛΙΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΕΙ ΛΑΜΠΕΡΑ.…ΑΛΛΩΤΕ ΕΧΟΥΝ ΧΡΩΜΑ ΣΑΝ ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΤΕ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΔΕΙΛΙΝΟΥ…

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ… ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΔΥΝΑΜΗ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ… ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ, ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΗ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ…ΈΧΩ ΠΕΣΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΥΠΑ…. ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΧΤΥΠΟΥΝ, ΤΟ ΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΛΛΟ…. ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ ΕΔΩ ΝΑ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ…ΤΟΤΕ ΤΑ ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΤΕΡΑ ΞΑΝΑ ΙΣΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ!!!!

ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΑΤΕ ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΣΑΣΤΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ 2 ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΜΟΥ.. ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ 2 ΦΡΑΣΕΙΣ «ΕΛΠΙΖΩ»……..Ή «ΕΠΙΘΥΜΩ»….ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΟ ΕΣΕΙΣ… ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΤΕ ΣΕ ΚΑΤΙ….ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ ΚΑΤΙ…ΘΑ ΓΡΑΦΕΤΕ…ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ…

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ΤΟ ΑΝ ΤΑ ΒΛΕΠΩ..ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ, ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΟΥ ΤΑ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ» ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΝΕΝΑ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΟ ΝΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ...

ΥΓ: ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΛΕΙΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ;