The Earth...a Paradise - "Ταγκό με τον Καρ-Κείνο"

Μόνο Γαλήνη και Ελλάδα μου θυμίζει το Πιο Κάτω

Όποιος θέλει το βιβλίο μου με τίτλο "Ταγκό με τον Καρ-Κείνο" επικοινωνήστε μαζί μου στο Email μου -  ή στο προφίλ μου στο Facebook εδώ - Maria Nefeli Demetriou 

                                      Ένα σχετικό video για το βιβλίο μου

I'm Not A Giver Upper

I Never Give Up

''When pain brings you down, don't be 'silly', don't close your eyes and cry, you just might be in the best position to see the sun shine.''

Κομμάτι από το βιβλίο μου με τίτλο -  "Ταγκό με τον Καρ-Κείνο"

***Και να θυμάστε - Τίποτα δεν είναι πιο δολοφονικό από την απάθεια που μαστίζει τους ανθρώπους! Και τίποτα να μην έχεις μπορείς να προσφέρεις όσα δεν φαντάζεσαι με όσα δεν έχεις - Μαρία-Νεφέλη Δ.***

Όποιος θέλει το βιβλίο μου ζη΄τηστε το εδώ σε σχόλια ή στο inbox στο Facebook ή στο - Email

Διαβάστε άρθρο σχετικά με το βιβλίο:  Η Μαρία-Νεφέλη λέει..!!

Επίσης Μπορείτε Να το Βρείτε Και Απο τον Εκδοτικό Οίκο ΟΣΕΛΟΤΟΣ

Μαρία-Νεφέλη Δ.

               
       

Ταγκό με τον Καρ-Κείνο - Neurobehcet’s Disease and Cancer

Neurobehcet’s Disease and Cancer

Αρχικά οι γιατροί πίστευαν πως η πιο πάνω ασθένεια ήταν καλοήθης στους πιο πολλούς (ξεκαθαρίζω ότι η δική μου κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική)… ενώ ξέραμε όλοι οι ασθενείς που ολοένα και πεθαίνουν με αυτή την ασθένεια, είναι κακοήθης δυστυχώς… τουλάχιστον σε κάποιες μορφές που εμφανίζει η νόσος σύμφωνα με γιατρούς, καθηγητές αλλά και από εμπειρίες ασθενών… άντε να ξεκαθαρίσουν καλύτερα να μην μπλέκονται κάποιοι ασθενείς που νοσούν… 

Όπως κάποιοι θα ξέρετε αρχικά (και σε πιο μικρή ηλικία διαγνώστηκα με νόσο Crohn’s όπου εμπλέκεται λόγω της Bechet) νόσησα με όγκο στο κεφάλι που χειρουργήθηκα στα 16 μου στο Λονδίνο και μετά επανήλθε… το ενδοκράνιο υγρό, ο μεταβαλλόμενος όγκος γλοίωμα στο κεφάλι, έπειτα διαγνώσεις επί διαγνώσεων, λάθος διαγνώσεις κτλ μέχρι που κατέληξαν σε αυτή την ασθένεια… και μετά έρχεται και ο άλλος καρκίνος στην κοιλιά, και ακόμα έχουμε… τα βάσανα μου δυστυχώς δεν τελειώνουν , αλλά καλώς ή κακώς για κάποιους έχω την δύναμη και την πίστη μου στον Παντοδύναμο και έτσι ακόμα είμαι εδώ!!

Κάπου στα τέλη Αυγούστου χειρουργήθηκα στην Λεμεσό στην κλινική Υγεία, από τον ογκολόγο χειρούργο, και μου τοποθέτησε το port-a-cath (ψάξετε στο Google και θα δείτε τι είναι αυτή η επέμβαση, όσοι πέρασαν ή ακόμα περνούν τον καρκίνο πιθανότατα ξέρουν τι είναι αυτή η επέμβαση και η αναγκαιότητα της), πάνω από καρδιά και πνεύμονα έτσι να μπορούν να μου χορηγούν ότι χρειάζομαι και να παίρνουν αίμα… και επειδή θα γίνει το ταξίδι στην Αμερική σύντομα ευελπιστούμε , εκεί θα γίνουν θεραπείες, αν γίνονται επεμβάσεις πλέον θα μου κάνουν, αλλιώς θεραπείες το μόνο σίγουρο, και ξέρω θα ταλαιπωρηθώ πολύ… ήδη ταλαιπωρούμε και απορώ πως μπορώ τόσα χρόνια και αντέχω να ζω με τους φρικτούς πόνους… μάλλον η αποστολή που μου έδωσε ο Θεός δεν τελειώνει ακόμα…

Η Μαρία-Νεφέλη λέει:

Να πετάξεις ψηλά..για να μην πέσεις στην αγκαλιά της αφέντρας  που πλέκει με μετάξι...είπε στο μικρό λουλούδι η μέλισσα. ..!!

Και έτσι...

...θέλει μαγκιά να είσαι ο εαυτός σου και να τον δίνεις στον άλλον όπως και να είσαι... υγιής, άρρωστος, ταλαιπωρημένος, μπερδεμένος, λαβωμένος από φρικτούς πόνους, από καρκίνους, ευχαριστημένος ή ευγνώμων που βρέθηκες στα δύσκολα και απλά ανακαλείς τις δυνάμεις που σου έτυχε και προχωράς... όπως και η συγκεκριμένη φωτογραφία μου που κοιτάω κατάματα με την συγκεκριμένη ανάρτηση κατορθώνοντας να γράψω την ψυχή μου σε ένα βιβλίο ζωής, το Ταγκό με τον Καρ-Κείνο..., και λέω σε κάθε περίπτωση:  ΠΑΡΤΑ στην κάθε αρρώστια και ας έχει φθαρεί το νεανικό μου σώμα, μα όχι η ψυχή μου!

Είναι άλλη η αίσθηση να βλέπεις το βιβλίο σου, το βιβλίο ψυχής σου και το εξώφυλλο ηλεκτρονικά, και άλλη αίσθηση να το κρατάς στα χέρια, αγκαλιά και να το μυρίζεις έχοντας την ευκαιρία να το μοιράσεις σε όσους αγαπάς και όσους σε αγαπούν και θέλουν να το αγοράσουν, να το πάρουν στα χέρια τους να διαβάσουν την ψυχή μου. 

Ναι, όπως καλά καταλάβατε το βιβλίο κυκλοφόρησε σε Ελλάδα και σε Κύπρο. Όσοι θέλετε αφιέρωση από εμένα γράψτε μου inbox με τα στοιχεία σας να σας το στείλω με όλη μου την αγάπη. Και ότι απορία έχετε περιμένω να μου γράψετε!!

Είναι ένα βιβλίο 320 σελίδων που στοιχίζει 15€ και με κάτι παραπάνω τα έξοδα αποστολής (περισσότερες πληροφορίες στο inbox) !

Σας περιμένω λοιπόν για παραγγελίες σε προσωπικό μήνυμα!  Θα χαρώ πολύ να διαβαστεί από όλους εσάς γιατί αυτό είναι το όνειρο μου. Ο σκοπός μου;  να προσφέρω δύναμη, αγάπη και πίστη. Αλλά να πάρω και εγώ από εσάς!

Σας περιμένω!

«Δεν είναι πράγματι θαυμαστό το δώρο της ζωής; Το πολύπλοκο σχέδιό της ξεπερνάει την ανθρώπινη κατανόηση. Η ποικιλία των υπέροχων προμηθειών του Παντοδύναμου μας, είναι τόσο μεγάλη ώστε μας δίνει άφθονες ευκαιρίες να απολαμβάνουμε τη ζωή. Όταν κάνουμε σκέψεις γύρω από τη δημιουργία του, αναζωπυρώνεται η εκτίμησή μας για την αγάπη, τη σοφία και την δύναμη του»

Ταγκό με τον Καρ-Κείνο

Το βιβλίο ζωής μου

Η αυτοβιογραφία μου με εγχειρίδιο δύναμης για σοβαρές και σπάνιες ασθένειες που απειλούν τη ζωή!

Θα χαρώ πολύ να το διαβάσετε όλοι εσείς

Για να μου δώσετε δύναμη αλλά και να πάρετε δύναμη πάνω από όλα μέσα από το βιβλίο ψυχής μου. Μέσα από τα τέρατα που με πολεμάνε καθημερινά με σκοπό να μου στερήσουν την ζωή σε κάποια φάση. Μέχρι τότε χαμογελάω λαμπερά και πονηρά και κλείνω το μάτι κλεφτά στον θάνατο και αγκαλιάζω την ζωή. Την αγάπη και την πίστη μου...

Στοιχεία επικοινωνίας μαζί μου:

Στο Inbox

Στο e-mail - mariademetriou@ymail.com 

Και στον προσωπικό μου λογαριασμό στο ΦΒ με το όνομα - Maria Nefeli Demetriou

Περιμένω να επικοινωνήσετε για να πάρω τα στοιχεία σας να σας το στείλω το συντομότερο στα δικά σας χέρια!

Μπορείτε να το βρείτε και από όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδος, είναι από τις εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ.  Θα το ζητήσετε κι αν δεν το έχουν, θα σας το φέρουν, το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο ή επικοινωνήστε μαζί μου να σας το στείλω εγώ.  Επίσης μπορείτε να το αγοράσετε και από εδώ –

Οσελότος για παραγγελίες

Ταγκό με τον Καρ-Κείνο - Neurobehcet’s Disease and Cancer

Με αγάπη και εκτίμηση

Μαρία-Νεφέλη 

Ταγκό με τον Καρ-Κείνο

Το εξώφυλλο του βιβλίου μου - Ταγκό με τον Καρ-Κείνο

Ονομάζομαι Μαρία-Νεφέλη... ανήκω και εγω πλέον στους συγγραφείς του αξιόλογου εκδοτικού οίκου Οσελότος...! Οσελότος Συγγραφείς

Προσμένω και εγώ αυτο τον μήνα Σεμπτέμβρη να εκδοθεί το βιβλίο της ζωής μου με τίτλο ΤΑΓΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡ-ΚΕΊΝΟ - Ο κόσμος της Μαρίας-Νεφέλης ... εκεί θα έχει την ευκαιρία να διαβάσει κανείς τις σκέψεις μου... είναι η αυτοβιογραφία μου... παλεύω σκληρά με τέρατα στο σώμα, με μια σπάνια αυτοάνοση ασθένεια και με τον

Καρκίνο και άλλα πολλά... δυστυχως δεν είναι ένα το τέρας ούτε δύο ούτε τρία, αλλά εμφανίστηκε σε πολλές εστίες στο σώμα μου και πολλά διαφορετικά που επιτίθενται σ ένα νεανικό σώμα, που πόσα μπορεί να αντέξει;;; Και αυτό το σώμα έτυχε να είναι το δικό μου σώμα...!!!

Μέσα από το βιβλίο μου εύχομαι να δώσω δύναμη και να πάρω κιόλας... Δείλιασα όταν έφτασε η στιγμή να εκδοθεί... δείλιασα από φόβο... όχι γιατί φοβάμαι ή ντρέπομαι που θα διαβάσει ο κόσμος τα συναισθήματα μου, τις αληθινές ψυχρές αλήθειες που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω με τα αδηφάγα τέρατα που σκοπό έχουν να μου κλέψουν τηνζωή μου, αλλά μέχρι τότε θέλω να προσφέρω σε αυτή την καρ-κοινωνία...! Θεωρώ έγκλημα και εγωισμό πλέον να κρατήσω μόνο για μένα αυτές τις σκέψεις που αποτύπωσα στο βιβλίο για όλη μου την κατάσταση την ζωή για όσα πέρασα και όσα πρόκειται να περάσω στα 27 συναπτά έτη της ζωής μου και τώρα στα 30 μου, γιατί έστω κι αν ένα νέο παιδί, ενα νέο άτομο μπορεί να πάρει δύναμη απο το βιβλιο μου , την ψυχή μου, τότε σαν άνθρωπος θα είμαι πολύ ευτυχισμένος..!!

Είχα την τιμή να έχω την καλύτερη επιμελήτρια που μπορούσε κανείς να έχει... την κ Μίτση Πικραμένου - Mitsi Pikramenou μια αξιολάτρευτη γυναίκα όπου για μένα είναι πλέον κάτι περισσότερο από μια αξιόλογη επιμελήτρια, ξέρει αυτή τι θέλω να πω όπως και εγώ που την έχω στην καρδιά μου!!

Επίσης γνώρισα και την επίσης αξιόλογη κ Λένα Παντοπούλου - Lena Pantopoulou την εκδότρια που μπήκε αμέσως στις σκέψεις του μυαλού και της ψυχής μου, των σκέψεων μου και έτσι έκανε ένα πανέμορφο βιβλίο σαν καλλιτέχνης που είναι..!!

Θα σιωπήσω εδώ...και συνεχίζω τον αγώνα που με περιμένει ένας άνισος αγώνας εκεί στην Αμερική και εδώ στην Κύπρο που ζω, με φρικτούς πόνους και αλλοιώσεις στο σώμα..!!

ΥΓ. Σε λίγες μέρες θα είναι άμεσα σε διαθεσιμότητα για αγορά... μπορείτε να με καλέσετε όσοι επιθυμείτε να διαβάσετε την ψυχή μου στο ΕΜΑΙΛ μου εδώ - mariademetriou@ymail.com ή ακόμα και στον προσωπικό λογαριασμό του FB εδώ - Maria Nefeli Demetriou

http://issuu.com/ocelotos/docs/tago_me_ton_karkino

          Site
         
         Pafos Press site 

         Με αγάπη και εκτίμηση
          Μαρία-Νεφέλη Δημητρίου

Maria-Nefeli said...

The sky is not the limit.  Your belief system is!!

Having a systemic autoimmune disease with cancer, is like riding a wave of pains, nausea, emotion and physical limitations.

You stand up with death. 
It drains you entirely. 
You're constantly being bushed to your breaking point and it never ends.

I just want to feel better. 
How do you answer the question, "how do you feel?" when you've forgotten what "normal" feels like?

Μια Μάχη Με Έπαθλο την επόμενη σου Ανάσα

Ζω για την επόμενή μου ανάσα... και τι ανάσα όταν αυτή σου δυσκολεύει καθημερινά την ζωή… σου προκαλεί πανικό… που όλο και λιγοστεύει και νιώθεις να φεύγει, να είναι η τελευταία πια…

...Μια Ανάσα Ζωής για εσάς μπορεί να είναι δεδομένη… για πολλούς άλλους όπως και μένα, είναι ζήτημα χρόνου, μερών, λεπτών, δευτερολέπτων…!!

… και τελικά πονάει αυτή η ανάσα… και τελικά μπορεί να πονάει αλλά μοιάζει γλυκόπικρη όταν στο ταξίδι της ζωής «χορεύεις με φίλους, χορεύεις με την πίστη και την Αγάπη»

… και τελικά τι;;; πάλι λιγοστή ανάσα;; ούτε και το οξυγόνο δεν αρκεί…

…και τελικά έτσι με μια λιγοστή ανάσα σαν μοιάζει χαμένη, παίρνεις το έπαθλο της επόμενης Ανάσας…

…και τελικά αυτή η ανάσα παίρνει τη μορφή ενός πονηρού χαμόγελου, και ενός πονηρού λαμπερού βλέμματος…

Κάθε καινούρια μέρα είναι η πρώτη μέρα από το υπόλοιπο της ζωής σου. Δώσε σε αυτήν πνοή, γέμισέ τη με αγάπη, χαμόγελα, φιλιά και αγκαλιές. Διώξε τους ανέμους, τη βροχή, κάθε αρνητική σκέψη και τον πόνο που σε αναστατώνει και θέλει, έστω και για λίγο, να αρπάξει το χαμόγελο σου. Χαμογέλα πάντα στο πρώτο φως της αυγής και αυτή θα σου το ανταποδώσει.

Σταλιά-Σταλιά (και το τραγούδι μας)

https://www.youtube.com/watch?v=5p9OTrrRiME

1]. http://indobserver.blogspot.gr/2015/03/sos_25.html?m=1

2].  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/03/sos_26.html?m=1

3]. http://like.philenews.com/el-gr/anthropines-istories/1827/18053/ena-gramma-se-esas-pou-mou-gyrisate-tis-plates-toso-noris-kai-toso-sklira  4]. http://www.lygeros.org/articles.php?n=19127&l=gr – Από Δάσκαλο Ν. Λυγερός

5]. http://koukfamily.blogspot.gr/2015/04/blog-post_131.html?m=1

6]. http://www.lygeros.org/articles.php?n=19158&l=gr   μ' ένα καροτσάκι ανθρωπιάς, κυλώντας εμένα, τόσο ανθρώπινα, αληθινά και τρυφερά… ο Δάσκαλος, Νίκος Λυγερός

7]. http://www.ereportaz.gr/dapaniri-mia-anthropini-zoi/

8]. http://www.ereportaz.gr/maria-nefeli-thelo-anakochi-apo-tous-friktous-ponous/

 Οι εκπομπές Για τη Νεφέλη

https://www.youtube.com/watch?v=rFQlqJEVhhk - Για
την Μαρία Νεφέλη!!! 13/3/2013

https://www.youtube.com/watch?v=XLBElDVwO9E - Η
Μαρία Νεφέλη - Μαζί στο ΡΙΚ (1)

https://www.youtube.com/watch?v=StJmY0DDZiA - Η
Μαρία Νεφέλη - Μαζί στο ΡΙΚ (2)

Μαρία-Νεφέλη

https://www.youtube.com/watch?v=svMOKb-aWhQ - δεν είμαι άλλος...

To support you can donate to these Bank Accounts:

[1] Ελληνική Τράπεζα / Hellenic Bank – IBAN: CY43 0050 0112 0001 1210 5459 1900 – Swift number (code BIC): HEBACY2N. Name: Maria Nefeli Demetriou

[2] Τράπεζα Κύπρου / Bank of Cyprus – IBAN: CY65 0020 0107 0000 0000 0213 6300 – Swift number (code BIC): BCYPCY2N. Name: Maria Nefeli Demetriou

[3] Paypal Account: maria.nefelid@hotmail.com

Thanks again for you support

Μια λάμψη ο άνθρωπος... κι αν είδες,  είδες..!!
Οδ. Ελύτης

Το χαμόγελο μου δεν θα σβήσω. Θα σβήσω αυτούς που μου το στερούν. Κι Αν Είναι να πεθάνω θα πεθάνω προσπαθώντας...!!

Μαρία-Νεφέλη Δ

***Και να θυμάστε - Τίποτα δεν είναι πιο δολοφονικό από την απάθεια που μαστίζει τους ανθρώπους! Και τίποτα να μην έχεις μπορείς να προσφέρεις όσα δεν φαντάζεσαι με όσα δεν έχεις. Να προσπαθείς να γίνεις κάποιος που θα προσφέρει στους άλλους - Μαρία-Νεφέλη Δ.***

Η Νεφέλη, η κοπέλα έμπνευση - Be Alive

Η Νεφέλη, η κοπέλα έμπνευση - Be Alive 

Σταλιά-Σταλιά

Go Fund Me :  http://www.gofundme.com/bfmr54

(πλέον θα υπάρχει για ενημέρωση και για να παραμείνουν εκεί οι λογαριασμοί και το PayPal Account για όσους μπορούν να κάνουν donate)

Η Μαρία Νεφέλη - Μαζί στο ΡΙΚ

Η Μαρία Νεφέλη - Μαζί στο ΡΙΚ (1)

Η Μαρία Νεφέλη - Μαζί στο ΡΙΚ (2)

Ένας παλιάτσος είμαι εγώ

καλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι' αυτό κι εγώ θα σας το πω...

εσείς ξέρετε να ακούτε την αλήθεια μου;;; ξέρετε ρε εσείς εκεί στην πολιτεία;;

Μαρία-Νεφέλη

Γράμμα σε εσάς που μου γυρίσατε τις πλάτες πολύ νωρίς και τόσο σκληρά, αλλά εγώ επιμένω σ ένα κόσμο τόσο σκληρό

Πρωτο μερος

Η Μαρία Νεφέλη - Μαζί στο ΡΙΚ 

Δευτερο μερος


Η Μαρία Νεφέλη - Μαζί στο ΡΙΚ (2)

 
Γράμμα σε εσάς που μου γυρίσατε τις πλάτες πολύ νωρίς και τόσο σκληρά, αλλά εγώ επιμένω σ ένα κόσμο τόσο σκληρό

Η ψυχή μου νεκρή... μια ψυχή σε αποσύνθεση

Πέμπτη μεσάνυχτα, με τα σκηνικά να εναλλάσσονται διαρκώς και αδιάκοπα. Ένα βομβαρδισμένο τοπίο το σώμα μου και η ψυχή μου. « Διασώστες » προσπαθούν να σώσουν οτιδήποτε σώζεται στα τόσο πλέον «εύθραυστα εσωτερικά ζωτικά μου όργανα».

Μια δυνατή από μακριά φωνή ακούγεται να φωνάζει στους       « διασώστες »: Ότι αξίζει δεν χάνεται, μην πάψεται να πολεμάτε γι αυτό το σώμα και για κάθε σώμα που είναι τόσο εύθραυστο, μα συνάμα και τόσο χρήσιμο σε όλους

Τελικά τα καταφέρνουν και με σώζουν. Εγώ ξέπνοη προσπαθώ να μιλήσω, μα αυτοί οι φρικτοί πόνοι δεν με αφήνουν έτσι παραμένω στην προσπάθεια ξέπνοη αλλά με προσπάθεια πάντα. Αυτή η κοινωνία όμως πάντα απών…

Διασώστες είναι και μια πολιτεία, μια κοινωνία, που όταν ένας άνθρωπος για οποιοδήποτε λόγο βρίσκεται στα βαθιά νερά, χωρίς εφόδια, χωρίς κουπιά και πανιά, τρέχουν να σώσουν αυτή την ψυχή. Πόσο μάλλον μια νέα ψυχή, ένα νέο παιδί που είναι στη κλίνη του εδώ και 4 χρόνια. Μα πώς μπορεί κάποιος να είναι μπροστά σ’ ένα νέο παιδί που «πνίγεται» και να κάνει έστω τα στραβά μάτια; Πώς μπορεί πολύ περισσότερο να οδηγεί αυτό το νεαρό παιδί, στον φριχτό πνιγμό, στον θάνατο; Φτάνει η δικαιολογία των εντολών; Φτάνει η δικαιολογία της κεντρικής κυβερνητικής κατεύθυνσης; Τί φτάνει για να οδηγήσει εσένα κ Υπουργέ μου (προς Υπ. Υγεία κ Πέτρο Πετρίδη), και σ εσάς όλους τους αρμόδιους, τι φτάνει λέω ενδεχομένως, να στρέφεται το βλέμμα σας από την αντίθετη πλευρά και να σφυρίζεται αδιάφορα, από ένα νεαρό πλάσμα που πνίγεται, επώδυνα βασανιστικά φρικτά;;

Θα πάρω απάντηση άραγε;

Ο ρατσισμός θα μου πείτε, η διδασκαλία για την κατωτερότητα του άλλου, της φτώχειας του… μιας οικογένειας και συγκεκριμένα αφού μιλάω για μένα, της δικιάς μου οικογένειας που είναι φτωχή αλλά περήφανη ταυτόχρονα. Όμως έλαχε να είναι και μονογονεϊκή οικογένεια… ποιος να φωνάξει και να ακούσει αυτή την μάνα που βλέπει το παιδί της να πεθαίνει αβοήθητο ενώ υπάρχουν ελπίδες, έστω και αν αυτές είναι λίγες…;; ενώ αν υπήρχε και πατέρας θα άκουγαν αμέσως και αρμόδιοι και υπουργοί και κοινωνία και πολιτεία… το γιατί;;; επειδή θα τους τα έκανε όλα μπάχαλο, είτε ευγενικά είτε με τον άλλο τρόπο…

Σας προκαλώ, ελάτε εσείς οι αρμόδιοι να με κοιτάξετε στα μάτια κατάματα και να μου πείτε – «εσένα κορίτσι μου δεν σε χρειαζόμαστε στην κοινωνία μας γιατί είσαι ανήμπορη» … αν έχει τα κότσια ας έρθει… αλλά θέλω εξήγηση και απάντηση…

Λυπάμαι, αλλά δεν μου φτάνει ούτε αυτό. Γιατί μιλάμε για μωρά, για νεαρά άτομα, (δεν μιλάω μόνο για μένα, μα με αφορμή του εμένα μιλάω και για όλους που δεν τολμούν να μιλήσουν)… μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές που «πνίγονται»

Με κατευθύνουν στην απονέκρωση, και τέλος στην αποσύνθεση της ψυχής και «αισίως για εσάς, και του σώματος». Μια κοινωνία ολόκληρη στο βωμό της αδράνειας, στην αδιαφορία για τον πλησίον, στη σιωπή των αμνών, που θα θυσιαστούν με τη σειρά τους, αποχαυνωμένοι στον καναπέ. Τα ξέρω όλα αυτά, αλλά δεν μου φτάνουν. Γιατί είναι κάτι πιο βαθύ που με πονάει φρικτά και δεν μπορώ να ζήσω αν όχι φυσιολογικά όπως εσύ κύριοι αρμόδιοι και κύριοι της πολιτείας και κοινωνίας, και έτσι με καταδικάζεται στην κλίνη μου μέχρι τον θάνατο μου.

Αυτό το γράμμα, άρθρο, κείμενο, πάρτε το όπως θέλετε, είναι για εσάς κ υπουργέ υγείας, προς αξιότιμο, κ Πέτρο Πετρίδη και προς τον αξιότιμο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ Νίκο Αναστασιάδη.

Θα περιμένω απάντηση σας

Τα σύννεφα πυκνά μαζεύονται κι απειλούν την ισορροπία μου σ έναν κόσμο αβέβαιο. Ας μπορούσα να τα σταματήσω. Ας μπορούσα να φύγω μέσα από μια στενή λουρίδα ουρανού. Να πετάξω ελεύθερα και ελεύθερη μακριά απ όλα που με πονάνε φρικτά. Μακριά από την κλίνη μου επιτέλους. Να πετάξω στα όνειρα μου.

Τα σύννεφα έχουν μαυρίσει τον ορίζοντα, την πόλη, την καρδιά μου, μέχρι και το σώμα μου ακόμη, και κάθε ελπίδα έχει χαθεί. Τα σύννεφα που με σκεπάζουν είναι η σιωπή μου. Από το ανοιχτό παράθυρο μου κοιτάζω πως πέφτουν οι στάλες και προσπαθώ να καταλάβω αν είναι στάλες από βροχή ή στάλες από τα μάτια μου.

Τότε ο ουρανός ξεκίνησε να ξεσπάει σε κλάματα μαζί μου. Τότε κατάλαβα πως οι στάλες που έπεφταν πάνω μου ήταν από τα μάτια μου. Δάκρια ξανά. Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας και ενώθηκε με τις κραυγές τις δικές μου και του καθενός που βρέθηκε σε αυτή την πόλη μονάχος και παρατημένος.

Βαρέθηκα να περπατώ στην έρημο που μου επιβάλλεται - μα γνωστό πια δρόμο, με όλα τα σπίτια σιωπηλά, να με κοιτάζουν εχθρικά - θέλοντας να μου πάρουν την ζωή μου.

Να μου πάρετε την ζωή μου για να μπορείτε εσείς οι αρμόδιοι να μου αφαιρέσετε τα δικαιώματα μου είτε είναι υλικά είτε τα δικαιώματα στα όνειρα μου.

Τώρα ένας έναστρος, μα παγωμένος ουρανός, με συνθλίβει και με κάνει να τρέχω και να σέρνω τα βήματα μου προς το σπίτι μου. Χάνομαι μέσα στο σπίτι μόνη ξανά στην κλίνη μου με τα ίδια σκηνικά που ενίοτε εναλλάσσονται ραγδαία απότομα με απειλή την ζωή μου.

Μόνη, έρημη, αινιγματική, μέσα από εκεί που ήρθα αφήνοντας πίσω μου ένα χαμόγελο παντοτινό. Κανείς ποτέ δεν θα μου μάθει αν ήρθα, αν έφυγα, και αν πράγματι υπήρξα κάποτε ανάμεσα σας τυχαία…

Μαρία-Νεφέλη

Maria Nefeli said...

Maria Nefeli said:

Να τι ζητώ ρε ζωή μου,
να γίνω ένα μικρό φυλαχτό.
Χωρίς χρώματα..
χωρίς πέτρες…
όχι χρυσό…
πάνω σου να κρεμαστώ.
Να με φοράς στο σώμα της καρδιάς σου…
να ταξιδεύω στους κόσμους σου.
Να μην μιλώ…
να μην δακρύζω..
ούτε να γελώ.
Να βλέπω μόνο…
ότι θωρούν τα μάτια σου.
Έτσι…
να καταλάβω και εγώ…
πως κοιτάζουν οι υγιείς ανθρώποι…
εμάς του ασθενείς ανθρώπους.

Μαρία-Νεφέλη