Will help me fight my race?

They say I have cancer and other serious incurable diseases. They say i have Glioma (type of tumor, brain tumor) and other serious incurable diseases.... I don’t feel sick. I don’t look sick. But apparently I am sick. I am now beginning to wage war on an enemy that I cannot see. It is a ravaging enemy, & I will remember at all times that I am at war. I can cry, but I must remember this is an enemy that will take no prisoner if given the option. I must gather up all the ammunition I can carry & fight with zeal. I know that all of my tomorrows have changed because of this enemy. That doesn’t mean I have no tomorrows, only that they will be different. I am now a part of a new sorority/fraternity. I have a common bond with others who have gone before me, & those who will come behind me. The only thing i want is no pain... Maybe i ask a lot for this life but this is my life so i want one day, at least only one day... to feel like what is the human being without pain... That is my dream...

Will help me fight my race?

Τα νιάτα δεν φοβούνται!!!

Τα νιάτα δεν φοβούνται



"Τα νιάτα δεν φοβούνται, τα νιάτα παίζουν με το θάνατο, τολμούν, κι αυτό είναι και η ομορφιά τους! Αυτό είναι το μεγαλείο τους!" 

Όμως το μεγάλο λάθος τους είναι πως χαραμιζουν την ζωή τους δίχως να βλέπουν την ζωή κατάματα και να αρπάζουν την κάθε στιγμή όπως και να την ζουν μέχρι το μεδουλι της σαν να είναι και η τελευταία. 

Γιατί πιστέψτε με, υπάρχουν καθημερινές στιγμές που τις αφήνουμε να φεύγουν επειδή με το πείσμα μας...αναλωνομαστε σε πράγματα που πλέον είναι χαμένα. Εμείς πότε θα κοιτάξουμε να ζήσουμε? Ζηστε/σε... όσο είναι νωρίς!!! ‎

❤~Μην αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα από τα δάχτυλα σου. Ζήσε... Κατάλαβες? Ζήσε! Μην βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ' αυτό που εννοούνε μερικοί.. μουχλιασμένοι αύριο! Το σήμερα είναι δικό σου/μας!! Πίστεψτε το και αγακλιάστε το!!!! Αγάπησε το!~❤

❤~Μη θυμώνεις ποτέ, μη κλαις για ασήμαντα πράγματα γιατί η ζωή είναι σύντομη, και προσπάθησε να τη χαρείς όσο μπορείς όσο έχεις ακόμα καιρό και μη ξεχνάς ότι και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο άνθρωπο..~❤ 

❤~Περα απο κει που φτανει η αντοχη, ...Θα σ' αγαπω και παλι πιο πολυ... Μεχρι το θανατο και πιο μακρια...Μεχρι να πεις πεθαινω τωρα πια Θα σ' αγαπω... Γιατι...ολοι εμεις που καθε μερα γελαμε....μεσα μας η καρδια μας ποναει περισσοτερο... 



ει ψιτ.. σε σας απευθύνομαι...ναι σε σας που πολεμάτε τα νιατα..εσεις κύριοι μου, με τα πανακριβα κοστουμια..''που κάθεσαι σε αιθουσες θρονου...''...δωσε μας ευκαιρια να ζησουμε, οπως εμεις θελουμε, και οχι οπως εσεις μας διατάζετε με βια...ειστε αδιστακτοι δολοφονοι...

Μπορεί να μας στερείτε καθημερίνα ολοένα και περισότερα πράγματα στη ζωή μας είτε αφορούν τα θελω μας είτε την επιβίωση μας την ίδια...αλλα δεν θα τα καταφέρετε για πολυ ακομη.. γιατι ειμαστε ολοι μαζι ενωμενοι... και να θυμάστε πως γελαει καλυτερα οποιος γελαει τελευταιος!!! 



''παίδες έφτασε η ώρα μας... πολυ συντομα θα γελασουμε και εμεις''




Μαρία-Νεφέλη

...

Uptade:

Για το κορίτσι Μας!! Πάμε όλοι Μαζι Παιδιά!! Γι ´ αυτόν τον Άγγελο!!


Τον κωδικό θα τον βρείτε εδώ:


http://enomenoiblogers.blogspot.com/2012/02/blog-post_8289.html


(από τους ενωμένους μπλόκερς)


το ράδιο των ενωμένων για μια μόνο ώρα θα κάνει αφιέρωμα για την κάθε Μαρία-Νεφέλη...

Κυριακή στις 7 το βράδυ όσοι bloggers θέλουν ας αντιγράψουν στην σελίδα τους τον κωδικό να παίζει για μια ώρα ζωντανά το ραδιο μας για την κάθε Μαρία-Νεφέλη
πανελλαδική αλλά και παγκόσμια μετάδοση

Άρχισε πάλι να βραδιάζει
και η σιωπή με ξαναβάζει στο παιχνίδι της
κι η νύχτα η ονειρομάνα
βρήκε τον τρόπο να πιαστώ στο παραμύθι της.
Κι άρχισα ''όνειρα να κάνω...''
που 'φυγες.... θα πεθάνω...
θα 'μ' άλλος άνθρωπος....
Κι αν όλοι μ' έχουνε ξεχάσει...
κι αυτό η καρδιά θα το περάσει
και τώρα ξέρω πως...




Τα πιο μεγάλα όνειρα...
τα κάνεις όταν όλοι σε ξεχνάνε...
στης μοναξιάς τ' απόβραδα,
που οι σιωπές αδίσταχτα χτυπάνε...
Τα πιο μεγάλα όνειρα,
ειν' οι στιγμές που οι άλλοι σου 'χουν κλέψει...
και ζεις με τα υπόλοιπα...
για να μη δεις, τι σου 'χουν καταστρέψει....
Άρχισε πάλι να βραδιάζει...
κι η πίκρα όνομα ν' αλλάζει, πάνω στα χείλη μου,
κι όσοι με πίκραναν μαζί σου...
για να μετράς τη δύναμή σου, μοιάζουνε ex8roi μου...
Κι άρχισα όνειρα να κάνω,
δε θα πονέσω παραπάνω.... θα πεθάνω...




...τον εαυτό μου θα κοιτάξω
δρόμο καινούριο θα χαράξω
κι όπου με πάει η καρδιά...

Maria-Nefeli D